تأثیر کمبود خواب بر روی عملکرد ایمنی


کودکان ممکن است در اثر استرس، تغییر در الگوی خوردن، عوامل هورمونی، تغییرات دمای بدن، عادات نادرست و عدم رعایت بهداشت خواب دچار کمبود خواب شوند. محرومیت از خواب، سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. محرومیت 7 ساعته از خواب در موش­های از قبل واکسینه شده علیه انفلوانزا، نشان‌داد واردکردن ویروس انفلوانزا بلافاصله قبل از شروع محرومیت از خواب در این موش­ها برخلاف گروه شاهد، قدرت مقابله با ورود ویروس را مختل کرد. به عبارتی کاهش خواب نقش مهمی در دفاع میزبان دارد. با افزایش مدت زمان کمبود خواب، تضعیف سیستم دفاعی بیش‌تر می‌شود. محدود کردن خواب (حدود 20 درصد) در موش­های صحرایی بعد از 2 تا 3 هفته سبب مرگ شد. کاهش خواب سبب افزایش نفوذپذیری روده به باکتری­ها و محصولات آن‌ها، افزایش شانس ابتلا به عفونت­های فرصت­طلب و سپتی سمی می‌شود.

کمبود خواب سبب تحریک تولید اینترفرون، اینترلوکین I، TNF و اندوتوکسین­ها از لنفوسیت­ها و مونوسیت­های فعال می‌شود. در کودکان با محرومیت نسبی از خواب هم پاسخ مشابه مشاهده شده است. بعد از یک شب کمبود خواب، کاهش تمام انواع لنفوسیت­ها مانند CD57, CD56, CD16, CD4 دیده ‌شد. کمبود خواب 48 ساعته سبب تحریک برداشت آنتی­ژن و کاهش سنتز DNA لنفوسیت می‌شود. ادامه محرومیت از خواب بعد از 72 ساعت سبب کاهش فاگوسیتوز می‌شود.

محرومیت حاد خواب روی پاسخ ایمنی بدن به واکسن­ها نیز تأثیر می­گذارد. کمبود خواب کودک شب قبل از تزریق واکسن هپاتیت A نشان داد سطح آنتی بادی 4 هفته بعد از تزریق، نصف سطح آنتی‌بادی در افرادی بود که شب قبل از واکسیناسیون خواب کافی داشتند. مطالعات همسو نتایج مشابه در مورد واکسن انفلوانزا را نشان می‌دهند. بنابراین، کمبود خواب سبب افزایش میزان متابولیسم، کاهش تعداد پلی مورفونوکلئر و لنفوسیت­ها، اختلال عملکرد سلول­های کشنده (NK) و پلی مورفونوکلئرها، کاهش دفاع بدن علیه آنتی­ژن‌ها و افزایش مرگ و میر می‌شود.




برگرفته از : کتاب اختلالات خواب در کودکان . فصل دهم .نوشته دکتر جلیل القدر

امکان ارسال نظر وجود ندارد.