کودکان ممکن است در اثر استرس، تغییر در الگوی خوردن، عوامل هورمونی، تغییرات دمای بدن، عادات نادرست و عدم رعایت بهداشت خواب دچار کمبود خواب شوند. محرومیت از خواب، سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. محرومیت 7 ساعته از خواب در موشهای از قبل واکسینه شده علیه انفلوانزا، نشان‌داد واردکردن ویروس انفلوانزا بلافاصله قبل از شروع محرومیت از خواب در این موشها برخلاف گروه شاهد، قدرت مقابله با ورود ویروس را مختل کرد. به عبارتی کاهش خواب نقش مهمی در دفاع میزبان دارد. با افزایش مدت زمان کمبود خواب، تضعیف سیستم دفاعی بیش‌تر می‌شود. محدود کردن خواب (حدود 20 درصد) در موشهای صحرایی بعد از 2 تا 3 هفته سبب مرگ شد. کاهش خواب سبب افزایش نفوذپذیری روده به باکتریها و محصولات آن‌ها، افزایش شانس ابتلا به عفونتهای فرصتطلب و سپتی سمی می‌شود.
کمبود خواب سبب تحریک تولید اینترفرون، اینترلوکین I، TNF و اندوتوکسینها از لنفوسیتها و مونوسیتهای فعال می‌شود. در کودکان با محرومیت نسبی از خواب هم پاسخ مشابه مشاهده شده است. بعد از یک شب کمبود خواب، کاهش تمام انواع لنفوسیتها مانند CD57, CD56, CD16, CD4 دیده شد. کمبود خواب 48 ساعته سبب تحریک برداشت آنتیژن و کاهش سنتز DNA لنفوسیت می‌شود. ادامه محرومیت از خواب بعد از 72 ساعت سبب کاهش فاگوسیتوز می‌شود.
محرومیت حاد خواب روی پاسخ ایمنی بدن به واکسنها نیز تأثیر میگذارد. کمبود خواب کودک شب قبل از تزریق واکسن هپاتیت A نشان داد سطح آنتی بادی 4 هفته بعد از تزریق، نصف سطح آنتی‌بادی در افرادی بود که شب قبل از واکسیناسیون خواب کافی داشتند. مطالعات همسو نتایج مشابه در مورد واکسن انفلوانزا را نشان می‌دهند. بنابراین، کمبود خواب سبب افزایش میزان متابولیسم، کاهش تعداد پلی مورفونوکلئر و لنفوسیتها، اختلال عملکرد سلولهای کشنده (NK) و پلی مورفونوکلئرها، کاهش دفاع بدن علیه آنتیژن‌ها و افزایش مرگ و میر می‌شود.
برگرفته از : کتاب اختلالات خواب در کودکان . فصل دهم .نوشته دکتر جلیل القدر
